Het is 21 jaar geleden dat Diablo II het levenslicht zag op de PC. De legendarische game van Blizzard zorgde voor een revolutie in het action RPG genre en wist vele miljoenen gamerharten te stelen. Blizzard houdt altijd nog een beetje vast aan het succes van zijn oude games, en vond het tijd om Diablo II te voorzien van een nodige remaster. De 4k-resoluties en de opnieuw ontwikkelde graphics spatten van je scherm, maar de duivel zit in de details in deze remaster…
Blizzard’s iconische Diablo 2 wordt door velen aangeprezen als een van de beste games ooit gemaakt, dus met de onthulling van de remaster werden de poorten van de hell opnieuw open geblazen en werden de vuren van het inferno opnieuw in vuur en vlam gezet.
Diablo II Resurrected heeft een modern likje verf gekregen en kent nu 4K-graphics en verbeterde cinematics. De game is een goede mix van nostalgie en frisheid, en zal waarschijnlijk zowel oude als nieuwe spelers aantrekken. Als je echter wat beter kijkt, wordt de spelervaring geplaagd door een groot aantal irritante bugs die de pret toch enigszins weten te bederven. De duivel zit tenslotte in de details, en Blizzard is er nog niet helemaal in geslaagd om alle oneffenheden weg te poetsen in deze remaster.
We hebben het hier over een remaster, dus qua gameplay is er weinig veranderd. De authentieke Diablo II-ervaring is behouden en dat is maar goed ook, want deze was al aardig tijdloos. Het is en blijft klikken met je muis totdat je vingernagel eraf valt. Daarnaast kent de game weer de oude vertrouwde classes, waar totaal geen balans in zit, en is het eindeloos grinden voor wapens en loot nog steeds je hoofd bezigheid. Diablo II Resurrected focust zich nog steeds op de oude fans van de serie, maar weet ook nieuwe fans aan te spreken. Daarnaast zijn wel een aantal quality-of-life-verbeteringen toegepast op de gameplay van weleer, zoals het direct oppakken van geld door er overheen te lopen en een Shared Stash, waarmee je voorwerpen tussen je verschillende personages kunt delen. Tot zover klinkt het goed toch?
Adembenemend
Hoewel Diablo II Resurrected een remaster is, heeft Blizzard toch aardig werk weten te leveren. Zo is de game van een isometrische 2D-wereld volledig getransformeerd naar 3D. Terwijl de gepixelde vergezichten van Lut Gholein en Kurast een triomf van hun tijd waren, is de 3D-reconstructie van deze iconische werelden op sommige plaatsen echt adembenemend te noemen.
Het paleis van Lut Gholein kent nu een regenboog aan kleuren die geïnspireerd zijn op het Midden-Oosten, waardoor het hoog boven het woestijnzand uitsteekt. Of wat dacht je van de met bloed bevlekte zalen van het Rogue-klooster, welke onheilspellend glinsteren in het fakkellicht, waarin de angstaanjagende gelaatstrekken van je personage worden weerspiegeld in een verwrongen bloederige spiegel.
Druk op de knop
Een tof foefje wat Blizzard heeft toegevoegd aan deze is game is de mogelijkheid om te schakelen tussen de legacy en moderne graphics. Voor echte Diablo-fans is het de beste manier om de nostalgie op te halen, en voor nieuwere spelers is het een herinnering aan waar de game nu vandaan kwam. Het schakelen tussen graphics is met een simpele druk op de knopt te doen en het proces van heen en weer wisselen is naadloos gemaakt.
Niet alleen de in-game graphics zijn aangepast, ook de cinematics zijn vanaf nieuw opgebouwd en zien er waanzinnig goed uit. Het verteld het verhaal dat we allemaal wel kennen, maar de nieuwe cinematics doen dit op een manier die we nog nooit eerder hebben gezien. Ook de vormgeving van diverse personages, zoals de verbeterde Tyrael zien er echt hemels uit. Zijn engelenlicht steekt prachtig af tegen de beestachtige Mephisto, Baal en natuurlijk Diablo, die kippenvel op je huid veroorzaken.
They want you dead!
Het zou Diablo 2 echter niet zijn zonder de hordes van de hel toch? Van de kleinste spin tot de torenhoge Prime Evils. De schaduwen in Diablo wemelen dan ook van de vijandelijke verschrikkingen die je op je pad kruist. En hoewel alle diverse vijanden er geweldig goed uitzien in deze remaster, willen ze je allemaal dood hebben.
Blizzard weet met Diablo II Resurrected het gevoel van weleer neer te zetten door de diverse vijanden die je tegen zult komen, die er allemaal prachtig uit zien. Ook het oog voor detail is erg groot, zoals reuzen spinnen die met een oncomfortabel tempo op je af komen, hun benen bewegen niet op volgorde maar op een manier waardoor de haren in je nek overeind komen te staan. Ondode magiërs schieten meesterlijk vervaardigde vuurballen die eruitzien alsof ze je werkelijk zouden verbranden als je ze aanraakte. En als je dacht dat de vervloekte vlaktes van de Lost City eerder angstaanjagend waren in het donker, dan moet je deze eens mee maken in deze remaster!
Het grote hoogtepunt in Diablo II is de confrontatie met de Prime Evils, en waar deze in het origineel al best imposant waren zien ze er in de remaster nog schrikbarender uit. Mephisto’s angstaanjagende skeletvorm is nieuw leven ingeblazen, terwijl de bijzonder monsterlijke eigenschappen van Baal zijn versterkt om hem lelijker dan ooit te maken. Diablo ziet er daarnaast nog angstaanjagender uit dan voorheen. Alle Prime Evils hebben zoveel meer detail gekregen in Diablo II Resurrected, en Blizzard heeft met het moderne design zichzelf weten te overtreffen.
Frustrerende minpunten
Hoewel Diablo II Resurrected er ongelooflijk vet uit ziet, zijn bugs en lag een vrij veel voorkomende probleem in de game, wat het spelplezier ook aardig weet te drukken. Ik mocht de game op de PC spelen, en liep tegen een aardig aantal minpuntjes aan. Zo haperde de game bij mij in het hoofdmenu, had ik server problemen met het vinden van een online game en als ik probeerde in het spel zelf te komen, werd de prachtig gecomponeerde soundtrack een warboel van willekeurige geluiden terwijl het leek of het spel zichzelf moest inhalen.
Ook bijzondere bugs, waarbij meerdere vijanden gewoon stoppen en niks meer doen, of je personage vast komt te zitten in levenloze objecten zoals boomstammen die er alleen zijn om de spelwereld aan te kleden komen veelvuldig voor. Dit resulteert vaak in een vroegtijdige dood waarin je in een ongemakkelijke positie vastzit en niet meer aan kunt vallen. Dit maakt het hakken en zagen door de hordes vijanden die je omringen een frustrerende ervaring.
Het grootste probleem waar ik eigenlijk mee kampte was de in-game lag die in de game zat. Constant werd ik om de 3-minuten geconfronteerd met framedrops, waardoor het lijkt of de game zichzelf in moet halen om dingen in te laden. Dit haalt het spelplezier behoorlijk uit de game en uit de beleving, en dat is eigenlijk best jammer omdat de opzet van de 21-jarige gameplay nog best leuk is. Hopelijk wordt dit probleem in de toekomst nog opgelost door patches, maar op dit moment geeft het de game een enigszins onafgewerkt gevoel, wat echt jammer is. Ik moet wel zeggen dat de PC-versie van Diablo II Resurrected hier flink last van heeft, maar ik kan niet zeggen of de console versies ook problemen ondervinden met deze in-game lag.
Een ietwat dubieuze keuze van Blizzard is het ontbreken van de Seasonal Ladder. Deze zal op een later tijdstip in de game verschijnen, maar is nog niet beschikbaar tijdens de release. De Seasonal Ladder is eigenlijk de endgame content van Diablo II waarbij je elk seizoen met een nieuw personage door de vijf Acts van de game heen moet spelen en moet grinden voor de beste loot en de hoogste plek op de leaderboard. Hierdoor ontbreekt er het competitieve element dat de game juist zo leuk wist te maken.
Conclusie
Diablo 2 Resurrected bereikt wat het wilde doen, namelijk Diablo 2 remasteren. De verbeterde visuals en spectaculaire cinematics zien er waanzinnig goed uit en spreekt zowel oude als nieuwe fans aan. Maar hoewel Resurrected er goed uitziet, kampt de game op PC nog met de nodige bugs, welke de spelbeleving toch aardig weet in te perken. Hopelijk worden deze binnenkort opgelost door patches, want in essentie is deze remaster ontzettend goed uitgewerkt en merk je dat de gameplay tijdloos is gebleven.
