Een goed verhaal schrijven dat een miljoenenpubliek aan weet te binden en waarover men unaniem enthousiast is, dat is niet eenvoudig. Kijk maar naar de hoeveelheid kritiek op het laatste seizoen van Game of Thrones. Life is Strange kun je natuurlijk niet vergelijken met Game of Thrones, maar er zijn wel degelijk gelijkenissen. Beide series zijn succesvol, verhaal gedreven met ook een belangrijke rol voor character development. Of episode 3 van Life is Strange 2 echter ook kritisch ontvangen wordt, lees je in de review.
California Dreaming
Tijd voor episode 3 van Life is Strange 2: Wastelands. Tot nu toe is dit tweede deel in de serie er een die me goed bevalt, hoewel we ons in de tweede aflevering in wat rustiger vaarwater begaven. De derde aflevering zet een andere toon in en bouwt de spanning toch flink op, maar maakt in mijn ogen een aantal missers op andere vlakken.
Sean en Daniel hebben de maanden na aflevering 2 niet stil gezeten en zijn ondertussen aangekomen in Californië. Hier wonen ze in een tentenkamp met hippies en lijken het eigenlijk prima naar hun zin te hebben (ondanks de omstandigheden). De gebroeders kunnen gebruiken deze kans om meteen wat vrienden te maken.
Drammelsch, Drammelsch, Drammelsch!
Alles koek en ei zou je denken, maar niet dus. Daniel gedraagt zich namelijk als volwaardig beginnende puber compleet met een drammerige houding. Enige keuze of sturing heb je daar ook niet echt in, want in de 2 maanden voorafgaand aan Wastelands blijken Sean en Daniel niet echt naar elkaar te zijn gegroeid.
Misschien komt het omdat je niet weet wat zich de afgelopen 2 maanden heeft voltrokken maar de reactie van Daniel voelt zwaar overtrokken tot het punt dat je je aan hem gaat irriteren. Voor dat ettertje ga je ‘s avonds eerder naar je tent, je zoekt hem op om met hem een potje messen te werpen, helpt hem met de afwas en bent er om samen zijn telepathische krachten te trainen. Vervolgens reageert hij weer de volgende avond en wil hij liever met z’n nieuwe vrienden uithangen, om je vervolgens weer aan te vallen als jij met jouw vrienden tijd door brengt. Het resulteert in dat Daniel’s frustratie onrechtvaardig overkomen.
I wanna be a hippy…
Goed, laten we als eerst maar beginnen bij de situatie waarin Daniel en Sean zich bevinden. Een paar maanden na afloop van aflevering 2 wonen de gebroeders in een hippiekamp. Deze episode richt zich dan ook grotendeels op de verhoudingen in een groep. Wie echter denkt dat het een fijne kampeervakantie is, die heeft het mis. Er moet namelijk ook flink gewerkt worden. Zo zijn er op het kamp taken verdeelt: er moet water naar de douches gebracht worden, de stroomvoorziening moet worden geregeld, de afwas moet gedaan worden, etc.
Voor het echte werk en het verdienen van geld, gaan de echter werken in een illegale wietplantage. Daar moet de boel draaiende worden gehouden. Je merkt echter al snel dat zaken niet pluis zijn. De baasjes rondom de plantage reageren nogal agressief en ze dulden zeker geen pottenkijkers. Maar goed als je je rustig gedraagt en doorwerk valt er geld te verdienen en dat is wat Daniel en Sean nodig hebben voor het vervolg van de reis.
In een quick time event moet je de marijuana topjes in de plantage knippen. Dat klinkt als een saai geestdodend werkje, maar toch wordt het nog enigszins lastig gemaakt. Multitasken is niet mijn favoriete bezigheid en om tijdens het knippen ook nog de juiste gespreksopties te kiezen met je kampgenoten die tevens collega’s zijn, bleek nog verdomd lastig. Het is een van de weinig momenten waar er iets meer nadruk wordt gelegd op gameplay, maar dat is zoals we gewend zijn van Life is Strange.
…but don’t wanna get stoned
Ook in de derde aflevering draait het om lastige dilemma’s en keuzes, hoewel de resultaten daarvan nog wat op de achtergrond blijven. Wil jij namelijk extra tijd doorbrengen met je maten of met je broertje? Neem jij na het werk een een biertje of neem je een “hit from the bong” of geef je het goede voorbeeld. En grijp je in als mede collega’s worden geïntimideerd of laat je het zitten? Er zitten weer een aantal lastige keuzes in waarbij je na de aflevering weer kan checken wat vrienden van je gekozen hebben in de situatie.
In de eerste episodes hielpen jouw keuzes Daniel duidelijk met zijn ontwikkeling. De resultaten van jouw keuzes werden mij minder duidelijk in de derde aflevering en dat is jammer. Waarschijnlijk worden de gevolgen verwerkt in volgende episodes, maar voor nu is dit wat beperkt. Zo merkte ik niet dat het tijd doorbrengen met Daniel hielp de band te verbeteren in deze aflevering.
Gevangen in het vrije leven
Ook op het vlak van vrijheid en verkennen van de omgeving is het in “wastelands” wat beperkt. Het grootste deel van deze aflevering breng je rond op het kamp en in de plantage (waar je weinig vrijheid hebt om op ontdekking te gaan). De vrijheid om op onderzoek te gaan in de omgeving is daardoor ook wat minder.
Ook wordt duidelijk dat Life is Strange 2 het survivalaspect dat het in aflevering 1 introduceerde, toch overboord heeft gegooid. Zo moet je in het begin van het spel nog overleven in de wildernis, zuinig omgaan met geld, besjes plukken en eten en heb je kans te bedelen voor voedsel. In episode 3 is duidelijk dat dit niet de insteek ik van Life is Strange 2 en dat vind ik wel een gemis, omdat het survival aspect juist mooie dilemma’s met zich mee had gebracht.
Conclusie
Wat episode 3: Wastelands voornamelijk is, is een aflevering waarin de rode draad van het verhaal weer stevig wordt beetgepakt. De gebroeders moeten verder met hun tocht, waarbij vreugde, verdriet en avontuur zich samen vermengen. Voor het verhaal is dit uitstekend, hoewel dit wel ten kosten gaat van wat vrijheid en het onderzoeken van nieuwe omgevingen, hoewel er in Life is Strange 2 nog van alles te ontdekken is. Heb je de eerdere afleveringen gespeeld, dan begin je natuurlijk wel een patroon te herkennen in de opbouw en daardoor is het onvoorspelbare er een beetje af, maar toch blijft er genoeg spanning over en kijk ik uit naar episode 4 die deze zomer uitkomt. Hopelijk is Daniel dan ook een beetje bijgedraaid.
