Stel je een spel voor waarin je met chirurgische precisie demonen doormidden snijdt terwijl je eruitziet alsof je net van een haute couture catwalk komt. Voeg daar een post-apocalyptische setting aan toe vol woestijnen, neonkelders en een soundtrack die recht uit NieR: Automata lijkt te zijn geript, en je hebt Stellar Blade.
Nu op PC – mét alles erop en eraan. Inclusief 120+ FPS, extra pakjes en ja hoor, nog steeds die veelbesproken achterwerkfysica. Maar hoe speelt het écht? Tijd om de zwarte eyeliner op te doen, de zwaarddans te starten en dit Koreaanse spektakelstuk eens flink onder de loep te nemen.
Sekiro in skinny jeans
De combat is de ster van de show en dat bedoel ik letterlijk. Elk gevecht is een minichoreografie. Parry hier, dodge daar, flitsende combo’s gevolgd door een van de Burst Beta-skills… Het vechten voelt als een mix van Sekiro (precisie), Bayonetta (combo flow) en Devil May Cry (stijlpunten).
Je start Stellar Blade als een sexy android met een basic zwaardje, maar naarmate je skills ontgrendelt, verandert Eve (je hoofdpersonage) in een techno-ninja met neon-vibes. De combat werkt verslavend, soepel en het speelt gewoon knetterlekker weg. Zelfs na de 23ste keer dat je bij een boss de dood vindt, blijft het heerlijk om deze game te spelen. Nog even een tip: Perfect parry’s geven je een rush, zowel fysiek, emotioneel én spiritueel.
300 FPS en geen fan die opstijgt
We moeten het even over die PC-port hebben, want wat is Stellar Blade op PC geweldig geoptimaliseerd. Als PC ports van PlayStation-games allemaal zó zouden zijn, zou niemand ooit meer klagen. Ultra breedbeeld? Check! DLSS 4, Reflex, FSR 3? Check! Steam Deck ondersteuning? Check! Ray-tracing op je RTX 4080 en een framerate van boven de 100 fps? Dubbel check!
Zelfs op een iets oudere setup draait de game als een tierelier. En in tegenstelling tot sommige andere povere poorten (kuch Last of Us PC kuch), hoef je hier niet als een raketgeleerde de instellingen te tweaken.
NieR meets K-pop meets Blade Runner
Stellar Blade is knap. En dan bedoel ik niet alleen Eve’s pixels die overuren draaien. De omgevingen zijn filmisch, weids en gestileerd zonder pretentieus te worden. De steden ademen melancholie, de boss-arena’s zijn een visueel feestje, en de lighting is gewoon fenomenaal te noemen.
De muziek past er trouwens perfect bij. Dreigende synths, etherische zanglijnen en tijdens boss fights plots: keiharde techno. Het is K-pop meets goth ambient. Als je dacht dat games er niet nóg beter uit konden zien en konden klinken, think again.
Android zoekt menselijkheid (en misschien een goed script)
Het verhaal… tja. Kijk, Stellar Blade heeft heus een plot. Iets met verloren mensheid, geheime projecten, mysterieuze aliens en existentiële vragen over de ziel van een android. Maar verwacht geen script als van bijvoorbeeld The Last of Us of NieR: Automata. Het doet zijn ding om alles aan elkaar te verweven, maar daar is alles mee gezegd.
De dialogen zijn functioneel, de plottwists zijn best voorspelbaar en sommige cutscenes voelen alsof ze geschreven zijn door een stagiair met een Pinterest-bord vol sciencefiction-clichés. Maar weet je? Het stoort nauwelijks, omdat de gameplay zo verdomd verslavend is en de game er ongelooflijk goed uitziet.
Stellar Blade kent drie eindes en wat morele keuzes, maar je blijft in de hoofdrol een personage met weinig emotionele diepgang. Dat gezegd: Eve’s zoektocht naar identiteit krijgt in de late game nog verrassend wat zwaarte.
Lineair met hier en daar een zijweggetje
De wereld van Stellar Blade is semi-open. Je krijgt ruimte om te verkennen, maar de meeste gebieden zijn glorified corridors met af en toe een zijstraatje vol extra loot of een optionele miniboss. Denk minder aan Skyrim, meer aan God of War 2018.
Toch zijn de gebieden sfeervol en slim verbonden. Met genoeg variatie om je niet te vervelen: ondergrondse laboratoria, zandduinen, regenachtige ruïnes… Het is niet wereldschokkend origineel, maar wél doordacht vormgegeven. En dankzij fast travel kun je terugkeren om gemiste spullen op te pikken.
Sexy of storend? (Of allebei?)
Laten we het beest bij de naam noemen: de outfits van Eve zijn best opvallend. Ultra strak, soms doorschijnend, en altijd nét aan de grens van ‘wat doet dit in een game als dit?’. Sommigen noemen het empowering, anderen vinden het puberaal.
De waarheid? Het is beide. Je kúnt outfits vrijspelen die minder op de catwalk en meer op Mad Max lijken. Maar men heeft er duidelijk voor gekozen om het stilistisch seksueel met een hint van provocatie aan te pakken. Gelukkig voelt het in-game minder opzichtig dan je zou denken en het blijft optioneel.
Toch, als je allergisch bent voor “boob armor” en camerastandpunten uit een Victoria’s Secret commercial, overweeg dan een ander spel. Of: mod het naar je smaak, want de PC-community zit natuurlijk al tot over z’n oren in alternatieve outfits.
Replaywaarde: extra eindes, NG+ en outfits om voor te sterven
Heb je het verhaal uitgespeeld? Goed nieuws, want Stellar Blade kent een New Game+ mode, inclusief hogere moeilijkheidsgraad en extra uitrustingen. En als je graag alles verzamelt, kun je daar gerust nog een uur of 10 extra in kwijt.
De zijmissies zijn wisselend van niveau: van diepgaand tot “haal vijf gadgets voor een NPC die je nooit meer ziet”. Maar eerlijk? De core gameplay is zó bevredigend dat zelfs herhaling niet vervelend voelt.
Conclusie
Stellar Blade op PC levert een indrukwekkende actie-ervaring met hoogstaande combat, uitstekende performance en een sterke visuele presentatie. De game blinkt uit in vloeiende gameplay en technische finesse, waarbij de goed uitgevoerde PC-port het geheel naar een nog hoger niveau tilt.
Daartegenover staat een relatief oppervlakkig verhaal en een esthetiek die niet bij iedereen in de smaak zal vallen. De focus ligt duidelijk op stijl en actie, met minder nadruk op narratieve diepgang of innovatieve structuur.
Voor spelers die waarde hechten aan strak uitgevoerde, stijlrijke actiegames met uitstekende technische prestaties, is Stellar Blade een bijzonder geslaagde keuze. Verwacht geen existentiële diepgang, maar wél een zeer solide, vermakelijke en visueel aantrekkelijke titel die zijn plek in het genre verdient.
