Toen The Elder Scrolls IV: Oblivion in 2006 werd uitgebracht, zette het de standaard voor open-wereld RPG’s. De combinatie van een enorme fantasiewereld, innovatieve AI, en een meeslepende verhaallijn maakte het een mijlpaal in het genre. Nu, bijna twintig jaar later, keert deze klassieker terug in de vorm van Oblivion Remastered – een ambitieuze heruitgave die het origineel wil eren en tegelijkertijd moderniseren. Maar slaagt deze remaster erin de magie van toen te behouden in het heden?
De meest opvallende vernieuwing van Oblivion Remastered is de grafische update. De game is overgezet naar Unreal Engine 5, en dat is te zien. Cyrodiil oogt levendiger dan ooit, met dichte bossen, reflecterende meren, gedetailleerde steden en indrukwekkende licht- en weersystemen. Ray tracing zorgt voor realistische schaduwen en zonlicht dat door boomtoppen breekt, terwijl texturen in 4K-resolutie elk oppervlak scherp en helder maken.
Toch is niet iedereen gecharmeerd van de nieuwe stijl. Sommige veteranen missen de kenmerkende ‘bloom’-filter en de warme, bijna dromerige sfeer van het origineel. De nieuwe belichting is realistischer, maar voelt soms wat koeler en minder fantasierijk aan. Wat wel universeel gewaardeerd wordt, is het werk aan de karaktermodellen: NPC’s zien er menselijker uit, met natuurlijkere gezichten en vloeiendere animaties.
Klassiek met moderne verfijning
Oblivion stond bekend om zijn hybride vechtsysteem, waarin zowel actie als statistiek belangrijk waren. De remaster behoudt die balans, maar brengt broodnodige moderniseringen. Zwaard- en booggevechten zijn vloeiender, dankzij verbeterde animaties, hitboxes en timing. Nieuwe mechanieken zoals light attack, charged attacks en parry timing geven het gevecht meer ritme.
Het stealth-systeem is eveneens aangepakt. Vijanden reageren logischer op geluid en zicht, en sluipen voelt nu daadwerkelijk spannend aan. Magie blijft grotendeels onveranderd, al is het selecteren en wisselen van spreuken soepeler dankzij een verbeterde quick-access radial menu.
Het levelingsysteem, ooit een bron van frustratie vanwege het micromanagen van vaardigheden, is herzien. Nu draagt elk gebruik van skills (zowel Major als Minor) bij aan XP, wat zorgt voor een natuurlijker progressie. Je kunt nog steeds zelf kiezen welke attributen je verhoogt, maar het hele proces is intuïtiever en minder foutgevoelig.
De ziel van Cyrodiil blijft behouden
De grootste troef van Oblivion is nog steeds de wereld zelf: de provincie Cyrodiil. Van de keizerlijke stad tot de schilderachtige dorpen van Skingrad en Bruma, elk gebied ademt geschiedenis en karakter. De remaster blijft trouw aan de oorspronkelijke kaart en inhoud, met meer dan 200 side quests, facties zoals de Dark Brotherhood en Mages Guild, en natuurlijk de epische hoofdmissie rondom de Oblivion-poorten.
Ook inbegrepen zijn de originele DLC’s, waaronder Knights of the Nine en Shivering Isles. Deze laatste, met zijn surreële wereld en de maffe Daedric Prince Sheogorath, blijft een van de hoogtepunten van de Elder Scrolls-reeks en is prachtig opnieuw vormgegeven.
Wat echt opvalt in de remaster, is de verbeterde NPC-AI. Waar het origineel soms bizarre gedragingen vertoonde (denk aan diefstallen in het volle zicht of eindeloze begroetingen), reageren personages nu coherenter. Dagelijkse routines zijn verfijnd, dialogen klinken minder herhaaldelijk, en de wereld voelt gewoonweg menselijker aan.
Tussen nostalgie en gebruiksgemak
De iconische soundtrack van Jeremy Soule is ongewijzigd gebleven, en dat is maar goed ook. De melancholische en majestueuze muziek roept nog steeds dezelfde gevoelens van avontuur en verwondering op. De geluidskwaliteit is wel verbeterd, met lossless audio en ruimtelijke geluidsweergave (Dolby Atmos op compatibele systemen). Omgevingsgeluiden – vogels, wind, regen – zijn realistischer, wat de immersie versterkt.
De stemacteurs keren grotendeels terug, met een paar heropnames voor inconsistenties. Helaas is het aantal unieke stemmen per NPC nog steeds beperkt, wat af en toe de illusie doorbreekt. Toch zijn de dialogen over het algemeen aangenamer om naar te luisteren, mede dankzij betere lip-sync.
De interface is ook flink onder handen genomen. Waar het originele menu omslachtig was, is de nieuwe gebruikersinterface strak en gestroomlijnd. Navigeren door quests, inventaris en kaarten is veel sneller, en ook de HUD is aanpasbaar.
Prestatie en technische kanttekeningen
De game draait soepel op moderne systemen, met stabiele framerates op consoles en PC. Op consoles (PS5 en Xbox Series X) kun je kiezen tussen een prestatiemodus met 60 fps en een kwaliteitmodus 4K + ray tracing op 30 fps. Toch kunnen de ray-tracingeffecten voor dipjes zorgen en hoewel de optimalisatie op consoles over het algemeen goed is, komen deze dipjes toch net iets te vaak voor. Daarnaast kent de game ook de nodige bugs, en hoewel deze niet spelbrekend zijn, is het wel jammer dat ze er in zitten.
Een veelbesproken aspect is modding. Door de overstap naar Unreal Engine 5 zijn bestaande mods uit de originele Oblivion niet compatibel. Hoewel Bethesda heeft aangegeven tools voor modders beschikbaar te stellen, voelt het voor nu als een beperking, zeker voor een game met zo’n rijke modgeschiedenis.
Conclusie
Oblivion Remastered is meer dan alleen een grafische poetsbeurt. Het is een liefdevolle modernisering van een spel dat de RPG-wereld mede heeft vormgegeven. Door slimme systeemaanpassingen, audiovisuele vernieuwingen en technische verbeteringen weet de remaster het originele gevoel grotendeels te behouden, zonder te verzanden in pure nostalgie.
Toch zijn er kanttekeningen. Het beperkte moddingpotentieel is een domper, en sommige designkeuzes – zoals de meer realistische, maar koudere visuele stijl – zullen niet bij iedereen in de smaak vallen. Ook voelt de prijsstelling aan de hoge kant, zeker zonder nieuwe content of significante uitbreidingen.
Maar dat neemt niet weg dat Oblivion Remastered een must-play is voor elke RPG-liefhebber. Voor wie de originele game nooit heeft ervaren, is dit dé manier om een legendarische wereld te ontdekken. En voor de veteranen onder ons is het een warm, zij het iets veranderd, weerzien met een oude vriend.
