Paper Mario: The Thousand-Year Door heeft twintig jaar de basis gelegd voor Mario RPG’s. Het legde, samen met zijn N64-voorganger, vast wat fans wilden verlangde van de turn-based avonturen van de besnorde loodgieter. Het kende dan ook dwaze humor, epische avonturen, toffe gevechten en kende een ongelooflijke hoeveelheid aan charme. Anno 2024 worden we door Nintendo getrakteerd op een heuse remake van de GameCube klassieker, en in deze review kijken we dan ook of deze game de tand des tijds heeft doorstaan.
Mario is terug, uitgerust met een magische schatkaart, en hij gaat op reis om prinses Peach te redden van de kwaadaardige X-Nauts. Deze Switch-remake bevat een visuele update, welke flink wat meer details kent en waar er speciale aandacht is gegeven aan verbeterde lichteffecten. Deze verbeteringen, samen met het breedbeeld aspect, zorgen ervoor dat Paper Mario: The Thousand-Year Door er uitziet en aanvoelt alsof het een nieuwe game is. Andere opmerkelijke toevoegingen zijn onder meer de nieuwe partnerring waarmee je gemakkelijk van partner kunt wisselen, een warpkamer die snel reizen naar verschillende locaties ontgrendelt terwijl je ze bezoekt, een hintsysteem en er is een soort gevechtsmeester die je tips geeft. Dit zijn kleine “Quality of Life” verbeteringen die de game toegankelijker maken voor een nieuw publiek.
Als je nog niet eerder een Paper Mario-game hebt gespeeld, dan zal ik een beknopte uitleg geven. Het is een heerlijk avontuur, met diverse toffe locaties om te bezoeken en het kent een leuk en intuïtief turn-based-combat systeem. Centrale locatie in het spel is de stad Rogueport, die erom bekend staat enigszins een beetje vaag te zijn en veel verborgen plekken heeft waar je alleen toegang toe krijgt als je vordert in het verhaal en bepaalde nieuwe vaardigheden ontgrendelt. Ook zal je reizen naar de groene weiden van Petalburg, het chique Poshly Heights, de vervloekte Twilight Town en nog veel meer bijzondere locaties, met elk met hun eigen unieke visuele charme.
Geweldig gedaan
Tijdens je avontuur, om prinses Peach te redden, krijgt Mario ook hulp van diverse vrienden, zoals de nerveuze maar vastberaden Koops die je kunt gebruiken om voorwerpen ver weg te bereiken, Flurrie die papieren muren kan wegblazen om verborgen gebieden te onthullen, en Bobbery die zich zelf kan opblazen om bijvoorbeeld schakelaars te activeren. Elk personage kent zijn eigen vaardigheden die je ook in de strijd kunnen helpen en de mogelijkheid om ze naar een hoger level te tillen om zo nog meer vaardigheden te ontgrendelen is geweldig gedaan.
Paper Mario: The Thousand-Year Door is een soort masterclass, waarbij je voor je inspanningen wordt beloond met nieuwe vaardigheden en personages en precies het juiste ritme kent om deze te introduceren om ervoor te zorgen dat je wilt blijven spelen. Je zult voortdurend nieuwsgierig zijn naar nieuwe vaardigheden die kunt zult leren om zo bijvoorbeeld toegang te krijgen tot iets dat momenteel net buiten je bereik is.
Leuke humor
Daarnaast speelt humor een grote rol in Paper Mario: The Thousand-Year Door, omdat het een spel is met flink wat zelfspot. Hoewel er heel veel grappig geklets is tussen personages en er ongelooflijk dwaze scenario’s zijn, waren enkele van de beste scènes waar ik om moest grinniken die waarin Mario een gesloten mysterieuze kist tegenkomt en vervloekt wordt. Deze “vloek” is echter echt een nieuwe geweldige vaardigheid die erg handig is tijdens je avontuur, maar er is een personage die op een grappige wijze zijn best doet om je ervan te overtuigen dat dit een slechte zaak is.
De combat in Paper Mario: The Thousand-Year Door is turn-based, en dit moet wel een beetje je ding zijn. Toch weet de game dit op een leuke manier te brengen, en zal je op je hoede moeten zijn om met een goed getimede druk op de knop extra schade toe te brengen aan vijanden. Naast Mario kun je ook partnerpersonages inschakelen en deze zijn op elk moment te verwisselen, wat betekent dat je met de langere bossfight kunt profiteren van diverse strategieen. Gevechten kunnen zo nu en dan aanvoelen als een puzzel, aangezien vijanden diverse zwaktes kennen en zo nu en dan kan het ook een beetje repetitief aanvoelen, omdat zelfs de kortere gevechten soms veel te lang kunnen duren.
Verrassend veel strategie
Naarmate je een hoger level bereikt, krijg je de keuze om je gezondheidspunten, bloempunten of badgepunten te verhogen en het loont dan ook om deze strategisch te verdelen, afhankelijk van je speelstijl. Zo had ik ervoor gekozen om me eerst op badgepunten te concentreren, omdat er in de wereld in totaal 86 badges te vinden zijn en ze een grote verscheidenheid bieden aan hoe ze je kunnen helpen in je gevechten. Met zoveel badges om uit te kiezen, zorgt het hebben van een beperkt aantal punten die bepalen hoeveel badges je kunt dragen ervoor dat je nadenkt over waar je je op wilt concentreren. Als je de juiste badges uitrust, krijg je bijvoorbeeld een vrij lage gezondheidsbalk, maar als je liever voorzichtig speelt, kun je all-in gaan en je verdediging versterken. Dit is een van de vele manieren waarop Paper Mario: The Thousand-Year Door verrassend veel strategie bevat.
Als er iets is waar ik enigszins teleurgesteld over was, is het het gebrek aan nieuwe content. De Super Mario RPG-remake welke eind vorig jaar verscheen had ook niet echt heel veel nieuwe content, maar wel net genoeg wat het uitdagender wist te maken. Ik kan niet echt in details treden, maar spelers die voor het eerst sinds jaren terugkeren naar Paper Mario: The Thousand-Year Door zullen misschien een beetje teleurgesteld zijn hierin, maar ondanks dat doet deze remake wel heel veel dingen goed.
Grafisch prima
Paper Mario draait lekker stabiel op de Nintendo Switch. en de geleverde inspanning die Nintendo hier genomen heeft staat zelfs een stapje boven Metroid Prime Remastered en een flinke stap boven Pikmin 1+2. De textures zijn helemaal opnieuw gedaan, diverse materialen zien er fijner uit en het kleurgebruik en uiterlijk van de game liggen heel dichtbij Paper Mario: Color Splash. De framerate daarentegen is wel verlaagd, want waar het origineel op de GameCube nog 60 fps wist te behalen is de Switch versie naar 30 frames per seconde gehaald. Dit is allemaal prima, zolang je maar niet het origineel ter vergelijking van zolder haalt. Toch is 60 fps niet zozeer een must in een turn-based game, en zal dit je uiteindelijk niet zozeer opvallen.
Conclusie
Paper Mario: The Thousand-Year Door is een toffe remake van een klassieke RPG welke een perfecte mix is van een geweldig avontuur met toffe turn-based gevechten. Het kent een lonende gameplay opzet, welke zeker niet zal vervelen en het concept van de game heeft de tand des tijds dan ook goed doorstaan. Bovendien zorgen de vernieuwde graphics, de hilarische humor en toffie kleine gameplay-verbeteringen voor veel meer toegankelijkheid. The Thousand-Year Door is dan ook zeker een aanrader die je gespeeld moet hebben!
