Rusland, dat vreemde stukje aardkloot dat bekend staat om overmatig consumptie van wodka, communisme, diplomatieke rellen, spierballentaal en vergeleken met de democratie in het land, lijken de borsten van Pamela Anderson nog echt. Het vormt een prima toneel voor menig diepgaand gameverhaal, maar of je hier ook een ironisch en komisch verhaal aan kan koppelen, dat moet Irony Curtain bewijzen. Ik ging op onderzoek uit of deze point-and-click een klik met mij kon vinden op de Xbox One.
Nostalgie om bij te (k)likkenbaarden
Vroeger in een tijd heel lang geleden, toen de technologie nog beperkt was, waren point-and-click games best een groot ding. Denk daarbij aan de Monkey Island series, Syberia of Grim Fandango. De gloriedagen van de point-and-click games ligt al zo’n 20-25 jaar achter ons. Vandaar dat het al te prijzen is dat Artifex Mundi toch aan de slag is gegaan met het genre, met Irony Curtain tot gevolg.
Het spreekt voor zich, maar Irony Curtain: From Matryoshka with Love is het soort spel dat niet iedereen zal bevallen. Niet iedereen zal de combinatie van puzzels, regelmatig kletsen met iedere NPC en langzame gameplay waarderen. Ook ik betrapte mezelf erop dat er momenten waren dat ik in gesprekken op de A-knop bleef bashen omdat ik verder wilde, om vervolgens toch terug te komen om te ontdekken wat ik van het verhaal heb gemist (of tevens zo belangrijk: de grappen en satire). Heerlijk om dit genre weer te beleven en er tijd voor te nemen.
Crème de la Kremlin
Wie het spel opstart wordt flink in de watten gelegd met een mooie cartoony wereld, doordrenkt met details, Russische teksten, kleine verwijzingen naar eerdere momenten in het spel of grapjes. Het op verkenning gaan in deze wereld is dan ook een genot. En dat is precies wat de hoofdpersoon Evan ook gaat doen. De journalist Evan is ervan overtuigd dat het socialisme de weg vooruit is met de mensheid. Hij vindt dat Matryoshka (het landje achter het ijzeren gordijn) een prima voorbeeld voor de wereld vormt. Naar aanleiding van een speech over dit onderwerp, wordt hij door een spion verleidt om op een missie te gaan in het land. De samenzwering en complotten rondom de grote leider van Matryoshka moeten de wereld uit worden geholpen.
Zo’n bizar complot vraagt natuurlijk om de nodige satire, want er is voldoende munitie te vinden in de Russische wereld. Denk daarbij aan onderwerpen als het communisme, armoede, drankgebruik, arbeid, bureaucratie, mensenrechten en de verheerlijking van macht. Er zijn genoeg scènes die zo uit een spotprent kunnen komen.
Hulp van de Kliklijn
De gameplay is over het algemeen zoals je van een point-and-click adventure mag verwachten. Items opspeuren, samenvoegen en daarmee naar de juiste locatie om het te gebruiken. Soms zul je informatie moeten vergaren of objecten moeten ruilen om tot je doel te komen. Helaas zijn er ook de gebruikelijke nadelen van het genre. Zo is de logica tussen de objecten en het doel niet altijd even sterk, waardoor het soms nogal een gezoek is. Zo moest ik een bloempot vinden en uiteindelijk bleek een pan te volstaan. Of je moet een aantal keren met een personage praten om nieuwe opties te openen. Het zijn de gebruikelijke “irritaties” waar het genre mee te maken heeft.
Gelukkig kun je overal wel wat tips krijgen. Vaak is dat door middel van een telefoon, maar een andere keer is het een waarzegster of andere persoon. Hoewel je natuurlijk het liefste geen gebruik maakt van de hulp, kan het wel de nodige frustraties voorkomen/verhelpen. Het voelt daarbij gelukkig ook niet alsof het voorgekauwd wordt. Je krijgt alleen een zetje in de goede richting en dat is vaak genoeg om verder te komen.
Soms kan zelfs de kliklijn echter niet voorkomen dat je even moet zoeken. Vaak komt het op die momenten neer op trial-and-error en willekeurig items gebruiken. Het lastige hiervan is dat op een gegeven moment je inventory vol raakt met schijnbaar nutteloze items als een ansichtkaart, een visitekaartje of een beeldje. Dat je daarbij soms ook nog items moet samenvoegen, maakt het alleen maar gecompliceerd. Zo zat ik een tijdje vast omdat ik niet wist wat ik met een stripboek aan moest. Op dit soort momenten volstonden de tips soms niet en dan moet je het geduld hebben om het uit te vogelen (of een walkthrough opzoeken).
The Sound of Matryoshka
Na een uurtje a 6-9 (afhankelijk van hoe lang je op zoek bent gegaan ben je aan het eind van het spel gekomen. En het is een prima ritje door kleurrijke locaties en grappige scènes die je de kleine minpuntjes doen vergeven. Ook de componist heeft prima werk afgeleverd met een soundtrack waarbij je pas door krijgt hoe het allemaal klopt, wanneer je erop begint te letten. De eerste uren versmolten de verschillende scènes en muziek samen tot een geheel. Eigenlijk wanneer je dat onderscheidt niet vanzelf maakt, weet je dat het een goede soundtrack betreft.
En niet alleen de soundtrack doet eer aan de game en het verhaal. Het hele spel is daarnaast in zijn geheel ingesproken. Evan komt daarbij over als typisch onnozel en naïef persoon met de beste intenties. Ook de overige personages inclusief hun accent voelen authentiek aan, hoewel natuurlijk wel tegen het stereotype aan. Niet dat dergelijke typetjes een probleem zijn, aangezien de insteek van het spel met satire is overgoten.
Conclusie
Irony Curtain: From Matryoshka with Love is een fijn humoristisch tussendoortje tussen al die de AAA-titels. Met welgevormde scènes en personages weet het behalve het communistische Rusland ook het kapitalisme op de hak te nemen. De gameplay doet wat je van een point-and-click avontuur mag verwachten inclusief de minder logische puzzels. Gelukkig wordt je met behulp van hints toch aardig op weg geholpen en hoef je ook niet te lang verstrikt te raken in een omgeving.
