De gasten van Supermassive Games hebben ondertussen al een aardig repertoire opgebouwd betreft horror games. Met The Dark Pictures Anthology zijn ze aardig op weg een reeks aan games neer te zetten. Toch hebben ze tussendoor ook tijd voor andere titels als Until Dawn en nu The Quarry. Die ervaring kan zowel een voordeel als een nadeel zijn, want wordt het ondertussen niet te voorspelbaar? En hoe lang blijven deze horrorgames boeien? Met de popcorn op de bank en de lichten uit ging ik op onderzoek in The Quarry.
Snelcursus Supermassive Games
Supermassive Games kennen we van de nodige horrorgames. Wie die games gespeeld heeft, zal in het concept niet verrast worden. Weer is er sprake van een groep mensen (in dit geval kampleiders) die in een horrorsituatie terecht komen. Aan jou de taak ze in leven te houden (of juist niet als dat je ding is). Dit moet je doen door Quick Time Event waarbij je je stick op de juiste momenten de goede kant op moet drukken. Af en toe moet je een beetje button bashen en dan weer je adem inhouden met een knop. Het heeft niet veel om het lijf, maar het zorgt er wel voor dat je iedere cutscene gereed moet zijn. Op het verkeerde moment een hapje popcorn naar binnen werken kan fataal zijn.
Daarnaast mag je vrij op verkenning in de omgeving. Op zoek naar informatie, bewijzen en andere hulpmiddelen die jou op weg helpen om het mysterie te ontrafelen. Gooi daarbij nog de nodige dilemma’s en keuzes waar je leven van af hangt en er geen goed of fout lijkt te zijn en je hebt een idee wat de Supermassive horrorgames te bieden hebben.
Plastische Chirurgie
The Quarry gaat over een groep kampleiders van Camp Hackett. Na een prachtige zomer waarin onderlinge vriendschappen en zomerliefdes zijn ontstaan, lijkt het kamp er op te zitten. Een van de leden blijkt dit niet te kunnen verkroppen en besluit de auto te saboteren, waardoor de rit naar huis een dag uitgesteld moet worden. Maar wat een prachtige laatste avond en feest had moeten worden, blijkt te resulteren in een nachtmerrie. Aan de groep de taak om de nacht te overleven. Of het verhaal juist zo te sturen dat de assholes in de groep een bloederig lot wacht.
En over een bloederig lot geproken, wat ziet de game er fantastisch uit. Afgezien van sommige animaties ziet The Quarry er gewoon heerlijk uit. De gezichtsuitdrukkingen, textures, kapsels maar ook de nodige gore ziet er brutal uit. Op een bepaald punt in het verhaal werd wat “plastische chirurgie” uitgevoerd met een jachtgeweer en het gezicht. Uitgehangen ogen, stukken vel die aan het gelaat bungelen en het bloedig gelaat zouden niet mistaan als een tech demo voor de game, hoewel het wel wat morbide is. De productiewaarde is dan ook erg hoog, zo viel het me vroeg al op hoe gedetailleerd de gezichten eruit ziet. Het gaat zelfs zo ver dat je ieder vlekje modder, sneetjes en vuil kan zien zitten en je de poriën bijna zou kunnen tellen.
Kamp Cliché
Het verhaal begint als een cliché van high school horror verhaal op een kamp. En hoewel de kern van het gevaar al snel bekend is bij de oplettende speler, duurt het toch een aantal hoofdstukken voor de groep dit ook ziet. Tot die tijd is het zeker vermakelijk, ook omdat je wil weten hoe de groep hier gezamenlijk mee om gaat. Echter als speler raak je op een gegeven moment wel een beetje klaar met de hints die je de bekende weg op sturen. Het spel doet er een uur of 6 over om je duidelijk te maken wat je eigenlijk al binnen een uur of 2 weet. De aanwijzingen in het begin van The Quarry zijn vrij duidelijk om je op weg te brengen.
Echter zijn er op dat moment nog genoeg losse puzzelstukjes, waarvan je nog niet weet hoe die in het plaatje passen. Dat is het knappe van deze verhalen, het geeft je ruim voldoende om in het verhaal te raken. Maar op de juiste plekken omhult het verhaal zich met mysterie. De nodige clues maken je duidelijk dat er meer speelt, maar langzaam aan gedurende de hoofdstukken, vallen de stukjes op hun plek.
Scriptonite
Op het acteerwerk heb ik niets op te merken. Eigenlijk vult het goede acteerwerk met de gezichtsuitdrukkingen en de stemmen van de personages elkaar prima aan. Alleen heb ik het gevoel dat soms de ambitie van keuzevrijheid, het verhaal soms in de weg staat. Jouw keuzes hebben invloed, waardoor er van vroeg tot later iemand zwaar gewond kan raken of kan overleiden. Echter de rode draad van het verhaal staat wel vast. Hierdoor krijg je soms dat situaties en reacties nogal vreemd overkomen als er bijvoorbeeld net iemand is overleden.
Een voorbeeld hiervan is halverwege als Laura haar verhaal verteld wat haar was overkomen. Een van de andere kampleiders kan niet geloven dat ze bewijs heeft dat er monsters in het bos zijn, terwijl die zelfde gast even daarvoor zelf in aanraking is gekomen met het monster. Het is een scene die in mijn playthrough een beetje raar aanvoelt en mogelijk met andere keuzes, wat logischer had geweest. Het algemene script kan vloeken in combinatie met de vele keuzes en paden die het verhaal kan doorlopen. Daardoor kun je zwakke plekken in het verhaal tegenkomen.
Glazen Bol Kijken
The Quarry doet grotendeels denken aan The Dark Pictures Anthology delen, maar is net wat grootser opgezet. Je doet er een uurtje of 10 over om door The Quarry te komen. In die tijd is het aan jouw de taak het verhaal naar je hand te zetten. De informatie die je verzamelt, helpt je natuurlijk om goede keuzes te maken.
Mocht dat niet genoeg zijn, dan zijn er ook nog tarot kaarten die je kan verzamelen. Na ieder hoofdstuk kom je bij een waarzegster die met die kaarten je een blik kan geven in de toekomst. Zie je in dat visioen bijvoorbeeld dat een van je maten met een geweer op je richt, dan kan het handig zijn dat geweer uit het jagershutje juist niet mee te nemen. Hoewel dat geweer natuurlijk ook bescherming biedt tegen een aanval. Het zijn visioenen die je een beetje op pad helpen, zonder alles te verklappen.
Conclusie
The Quarry heeft me met het verhaal mee gekregen doordat het nostalgisch aanvoelt. Een zomerkamp is natuurlijk een bekende setting voor horrorverhalen en daarmee flirt het met bekende horrorfilms. Een paar hoofdstukken verder voel je je toch meer betrokken bij een aantal personages, terwijl te andere misschien juist wel de dood in zou willen jagen. Vervolgens bouwt het verhaal zich verder op en vallen puzzelstukjes op zijn plek. Het zorgt ervoor dat ik gedurende de game me zeker vermaakt heb. En daarna toch online op zoek ben gegaan naar andere playthroughs. Grafisch is het een schitterend spel. De keuzes hebben drastische gevolgen voor personages en soms loopt dat niet lekker in combinatie met het verhaal en reacties van personages. Dit valt in het niets met de heerlijke horror ervaring die The Quarry is.
Aan de andere kant kun je je afvragen hoe verlegen je zit om een horrorverhaal. De Dark Pictures Anthology games bieden een vergelijkbare ervaring. Dit zijn misschien wat korter (uurtje of 6-8) maar zijn voor minder dan 20 euro beschikbaar. Heb jij die games grijs gespeeld en zoek je meer, dan krijg je met The Quarry wat je zoekt, maar dan full priced. Anders zou ik toch eerst The Dark Pictures Anthology games aanraden.
