Zombie games is een genre waar we de afgelopen jaren mee zijn doodgegooid. Daardoor wordt het steeds lastiger om de goede titels te kunnen onderscheiden van de slechte. Techland is een veteraan als het erop aan komt. Ze hebben natuurlijk Dead Island gemaakt en deze werd aardig onthaald door gamers en pers. Nu met een aantal aanpassingen en invloeden van andere games komen zij met Dying Light, een nieuwe zombie game waarin wij gaan kijken of zombies in het donker ook echt sexy zijn!
Cheesy en beklemmend
Dying Light is een survivalhorror game die je in first person speelt met in de hoofdrol een shitload aan zombies. Net als in Dead Island zit de focus van deze game in looten, het maken van nieuwe wapens en melee-combat. De game speelt zich af in de grote stad Harran, een prachtige open wereld waarin je vrij rond kunt huppelen en je behoeften kunt bevredigen door zombies af te slachten.
Het verhaal van de game is aardig te noemen, maar komt soms door de dialogen nogal “cheesy” over. Jij bent Crane, een gespierde spijker van de GRE, die uit is op een geheime missie om gestolen documenten te vinden nadat de pleuris is uitgebroken in de stad. Dankzij de zombie-apocalypse zijn er diverse facties verspreid over de stad. Het is jouw taak om hierin te infiltreren om zo deze geheime documenten te vinden.
Nadat je door de GRE uit een vliegtuig geflikkerd wordt en per parachute landt tussen een horde zombies (die blijkbaar niet gegeten hebben) word je gered door een aantal mensen uit de Tower. Dit is een enorm flatgebouw vol overlevenden die op zoek zijn naar een medicijn voor de zombie uitbraak. Voor je het weet maak jij deel uit van hun crew en word je op pad gestuurd om missies te voltooien, zoals het vinden van medicijnen, het onderscheppen van air-drops en het activeren van creatieve vallen om de zombie-posse uit te roeien.
De game weet een goede beklemmende sfeer neer te zetten, maar dit ligt meer aan de setting van de game dan aan het verhaal. Er zijn genoeg extra missies in de game en je kunt zelf je tempo bepalen. Als je eenmaal de proloog bent doorgekomen is het zelfs mogelijk om met vier vrienden lekker te co-oppen. De dialogen zijn aardig uitgewerkt en sommige voice-actors doen aardig hun best om geloofwaardig over te komen. Toch miste ik de emotie in de gesprekken en gezichten van de diverse figuren die je tegenkomt. Verwacht in ieder geval geen dramatische momenten als The Last of Us.
Ren je rot
Het zal voor velen geen verrassing zijn dat Dying Light een aantal dingetjes gepikt heeft van andere games. Je kunt de game namelijk ook zien als Dead Island, het wapensysteem met een bepaalde durabiliteit, met toevoegingen van Mirror’s Edge en FarCry 3/4. Na de proloog wordt je namelijk gedumpt in de sloppenwijken van Harran. Een plek waar je, je mad parcours-skills kunt trainen dankzij de talloze balkonnetjes, palen en daken. Door bijvoorbeeld missies te voltooien en zombies te killen krijg je punten. Deze punten kun je weer besteden in een soort skilltree. Deze opzet om nieuwe vaardigheden op te doen lijkt heel erg op die van de laatste FarCry delen. Hell! Er zit zelfs een theelepeltje Assassin’s Creed in, want door van grote hoogte naar beneden te springen op een bergje afvalzakken wordt je val gebroken.
Met de vraag wanneer zombies het meest sexy zijn, kan ik stellen dat dit uiteraard in het donker is. Dying Light kent een heuse dag en nacht cyclus. Waar het overdag nog relatief makkelijk is om je door de horde zombies heen te wurmen is het in de nacht andere koek. “The freaks come out at night” is het motto als de zon ondergaat in Harran. De “Volatiles” komen dan tevoorschijn en ondanks dat je overdag een zombie-genocide aan kunt richten is dit in de avonduurtjes, dankzij deze speciale zombies, een heel ander verhaal. Rennen is dan je enige vriend, want de “Volatiles” zijn net zo snel en behendig als jij. Als je gezien wordt gaan deze sexy muthafuckers je achterna, het is dan ook zaak om jezelf als een Forrest Gump zo snel mogelijk te verplaatsen naar een van de vele safehouses in de game. Je kunt in de aanval gaan maar dit zal je zeker niet helpen. Die sexy zombies zijn super sterk en zijn altijd met meerdere en nooit alleen.
Achtervolgingen zijn heel angstaanjagend te noemen. Je ziet geen flikker omdat het natuurlijk nacht is en rond elke hoek kan wel een “Volatiles” lopen die zin heeft in jouw hersenkwab. Het beste kun je sluipen over de diverse daken en balkonnetjes om zo min mogelijk op te vallen, al helpt dit ook niet altijd. Er zijn een aantal missies die je ’s nachts moet voltooien dus je kan niet altijd voor zonsondergang naar een safe house om te slapen tot de volgende ochtend. Een soort geforceerde actie van Techland om jouw kennis te laten maken met deze sexy zombies. Overdag heb je naast de normale zombies ook nog een aantal speciale zombies die we kennen van bijvoorbeeld Left 4 Dead. Denk aan een Boomer en een Smoker. Zo heb je overdag ook nog wat uitdaging, zou de ontwikkelaar gedacht hebben.
De loot hoer
Als de nacht verdwijnt en de zon weer schijnt kun je op zoek gaan naar de beste loot. Zoals we het al kende uit Dead Island kunnen we de gevonden loot gebruiken om wapens en andere zooi te maken, als je maar in het bezit bent van bepaalde blueprints. Dit alles vind je verstopt in kratten, die je open moeten kraken, door het gehele spel heen. Soms vind je weleens ammo en hier en daar zelfs een vuurwapen. Laat ik vooropstellen dat vuurwapens zeer schaars zijn in Dying Light en zoals in het “echt” een hele hoop bekijks trekken van figuren die je niet wilt zien als je er een af laat gaan. Dus een gun gebruik je alleen in nood.
Er is zeker gedacht aan alle loot hoeren (een specifieke gamer die houdt van Destiny, Diablo, WoW etc. etc.). Want door Harran lopen is een natte droom als het gaat om kistjes, kasten en auto’s die je open kan breken om zo een epic item in elkaar te flansen. Het doorzoeken van gebouwen is daardoor zeer vermakelijk en een leuke afleiding van het hoofdverhaal. Ik heb mezelf er ook op betrapt dat ik dit deed en met het oog op de honderden gebouwen is er genoeg te vinden in de game.
Hilarische Co-op
Naast het vinden van loot is er dus ook een levelling systeem waar je drie verschillende vaardigheden kunt ontwikkelen namelijk overleven, behendigheid en kracht. Door je tijdens de game bezig te houden met deze vaardigheden krijg je vaardigheidspunten. Denk aan de skilltree van FarCry 3 en 4. Met vaardigheidspunten koop je extra skills die je leven stuk makkelijker kunnen maken en al helemaal in de nachtelijke uurtjes.
Toch gaat de quest naar loot, het huppelen over de daken en het molesteren van zombies op de lange duur wel vervelen. Zombies zijn overdag niet echt een grote uitdaging en naarmate je vaardigheden groeien lijkt het wel of de wereld niet met je meegroeit. Later in de game worden de nachtelijke escapades hierdoor ook makkelijker en valt het op dat de missies wel erg veel op elkaar gaan lijken.
Gelukkig is daar de co-op mode die je helpt om de dodelijke verveling tegen te gaan. Games zijn altijd leuker als je met meerdere kunt spelen en in Dying Light helpt dat ook. Zo zijn er diverse speciale onderlinge wedstrijdjes in de game te vinden die ervoor zorgen dat je zombies sexy blijft vinden in het donker.
Ook de speelmodus “Be the zombie” is erg leuk uitgedacht en deed me denken aan de nog te verschijnen game Evolve. Vier maten nemen het op tegen de horde zombies, en een speler is een “Volatiles”. Dit levert hilarische taferelen op aangezien de zombiespeler best wel gave krachten heeft.
Grafisch ziet Dying Light er goed uit. Ik zal niet zeggen dat het de mooiste game aller tijden is maar het doet wat het moet doen. De open wereld ziet er rauw uit, wat bijdraagt aan de sfeer. Het enige wat ik een beetje irritant vond was de filmgrain die als een waas over je scherm zat. Helaas kun je dit niet uitzetten. Ook viel het mij op dat de karakters in de game een beetje statisch waren en dan voornamelijk in de emotieloze gezichten. Als laatste moet ik zeggen dat ik de zombies iets teveel op elkaar vond lijken, er zat weinig variatie in waardoor het leek of Harran een of ander inteelt stadje was.
Conclusie
Dying Light is een vermakelijk spelleke, een verlenging van Dead Island met wat kekke snufjes gejat van andere games. De gameplay is op de lange duur niet bestand tegen verveling en de spanning gaat er dan ook heel langzaam uit na 30+ uren in de game.
Gelukkig is er een co-op aanwezig die de speelbaarheid omhoog krikt. De game onderscheidt zich van andere zombie games door de unieke parcours elementen die erin verwerkt zitten en de overtuigende sfeer van de game. Niet iedereen zal de game waarderen, maar wie niet waagt wie niet wint. Zombie fetisjisten raad ik de game in ieder geval ten harte aan.
